Drukuj

Założenia ogólne:

 

Powszechna samoobrona to termin z zakresu teorii wojskowości, określający oddolną formę obrony narodowej, polegającą na samorzutnym, trwałym lub doraźnym organizowaniu się ludności cywilnej w miejscu zamieszkania, dla przeciwstawienia się zagrożeniom życia, zdrowia, mienia i środowiska. Zagrożenia te mogą wynikać zarówno z działalności ludzkiej, jak i z przyczyn naturalnych (klęski żywiołowe).

Obowiązek samoobrony powszechnej obejmuje każdego obywatela Rzeczypospolitej Polskiej. Szczegółowe uregulowania w tej materii znajdują się w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, w artykule 85 (Obowiązkiem obywatela polskiego jest obrona ojczyzny), oraz w Ustawie o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 listopada 1967 r. (Dz.U. z 2004r. nr 241 poz. 2416 z późn. zm.).

Także państwo ma wobec swoich obywateli szereg zobowiązań w zakresie promowania samoobrony powszechnej. Są one realizowane m.in. poprzez szkolenia z zakresu przysposobienia obronnego młodzieży szkolnej. Również organy administracji samorządowej na szczeblu gminy zobowiązane są do prowadzenia działalności z zakresu planowania i prowadzenia szkolenia z powszechnej samoobrony.

 

Obowiązki ludności w zakresie przygotowania do powszechnej samoobrony:

  1. Zapoznanie się z rodzajami alarmów, sposobami ogłaszania i odwoływania oraz zasadami zachowania się po ich usłyszeniu.
  2. Zapoznanie się z rozmieszczeniem najbliższych budowli ochronnych w miejscu pracy i zamieszkania.
  3. Zaopatrzenie siebie i członków rodziny w indywidualne środki ochrony przed skażeniami.
  4. Zaopatrzenie domowej apteczki w podstawowe leki i materiały opatrunkowe.
  5. Opanowanie zasad i sposobów udzielania pierwszej pomocy poszkodowanym.
  6. Zgromadzenie i odpowiednie zabezpieczenie zapasów żywności i wody dla siebie i rodziny na czas utrzymywania się zagrożenia.
  7. Przygotowanie mieszkania (budynku) pod względem ppoż., zaciemnienia i ochrony
    przed skażeniami,
  8. Zabezpieczenie - na wsi budynków inwentarskich, zwierząt, płodów rolnych i pasz
    oraz wody pitnej dla ludzi i zwierząt.
  9. Zapoznanie się z zasadami wykonywania prostych prac ratunkowych w rejonie porażenia.
  10. Przypadku zarządzenia ewakuacji - zabezpieczenie mienia, wyłączenie dopływu wody, prądu, gazu, spakowanie rzeczy osobistych, dokumentów, środków ochrony przed skażeniami oraz żywności, ścisłe wykonywanie poleceń organizatorów ewakuacji.

Ochrona przed skażeniami


Zastępcze środki ochrony dróg oddechowych i skóry przed skażeniami:

Środkami zastępczymi chroniącymi drogi oddechowe są: maski przeciwpyłowe, tampony (respiratory), opaski ochronne.

Maskę przeciwpyłową wykonuje się z warstw tkaniny. Kilka warstw środkowych powinno być wykonanych z tkaniny grubszej włóknistej (flanela, barchan, wełna itp.), aby mogły spełniać rolę filtra. Maska przeciwpyłowa powinna zakrywać twarz, podbródek i uszy. Maska utrzymuje się na twarzy za pomocą związanych z tyłu tasiemek. Do ochrony wzroku wykorzystujemy okulary typu gogle narciarskie lub podobne.

Tampon, zwany też respiratorem płatkowym, sporządza się z kilku warstw cienkiej tkaniny filtrującej zwilżonych roztworem odkażalnika. Mokry tampon pod uciskiem palców łatwo przyjmuje kształt twarzy i dobrze do niej przylega. Tampon chroni usta i nos.

Opaskę ochronną wykonuje się na ogół z gazy i waty. Sposób wykonania jest następujący:
na środku rozłożonej gazy układa się warstwami grubości do 3 cm równolegle watę o wymiarach 30x20 cm; następnie brzegi gazy zawija się i zszywa; końce gazy rozcina się
na długości 30-35 cm z każdej strony do zawiązania z tyłu głowy. Opaska chroni usta i nos. Do zabezpieczenia oczu mogą służyć okulary przeciwpyłowe.

 

Jako środki zastępcze ochrony skóry mogą być wykorzystywane:

 

Zalecenia dla ludności:

Zalecenia dla ludności  Gminy Świecie nad Osą w zakresie działań przygotowawczych w celu zmniejszenia skutków wystąpienia zagrożeń:

 

 


 

Postępowanie po ogłoszeniu sygnałów alarmowych

 

Alarm powietrzny:

Po usłyszeniu sygnału alarmu powietrznego należy działać szybko, ale rozważnie i bez paniki.

Osoby znajdujące się w domu powinny:

Prowadzący pojazdy mechaniczne po usłyszeniu sygnału alarmu powietrznego winni zatrzymać
je i zaparkować tak, aby nie blokowały ciągów komunikacyjnych i wejść do ukryć. Kierowca i pasażerowie powinni udać się do najbliższego ukrycia. Osoby, które z jakichkolwiek przyczyn nie zdążyły udać się
do budowli ochronnych, ukrywają się w zagłębieniach terenu lub za innymi trwałymi osłonami.

 

 

Alarm o skażeniach

 

Po usłyszeniu sygnału alarmu o skażeniach należy:

 

Przebywając na terenie otwartym należy:

 

Przebywające w pomieszczeniach osoby, które z jakichkolwiek przyczyn przed wystąpieniem skażenia nie zdążyły wyjść z rejonu zagrożenia powinny:

 

Uprzedzenie o zagrożeniu skażeniami i zakażeniami

Po usłyszeniu uprzedzenia o zagrożeniu skażeniami lub zakażeniami należy:

 

Uprzedzenie o klęskach żywiołowych i zagrożeniu środowiska

Po usłyszeniu komunikatu ostrzegawczego należy:

 

Odwołanie alarmu

Po usłyszeniu komunikatu (sygnału) odwołania alarmu należy: